◊ Nasılsınız Seyfi Bey?
- Valla şükür demek lazım. Bu yaşta kimseye ihtiyacım yok.

◊ Yaş kaç oldu?
- 86.

◊ Doğum gününüz ne zamandı?
- 1 Ekim... 1932 doğumluyum.

◊ Ne yaptınız doğum gününüzde?
- Soyundum, kendime baktım. Çökmüşüm.

◊ O kadar mı? Dostunuz, arkadaşlarınız yok muydu doğum gününüzde?
- Öyle şeyleri sevmem. Ne doğum günlerini, ne bayramları, ne yeni yılı... Ailemden öyle geldi. Babam o kadar mutaassıptı ki böyle yılbaşılar, bayramlar, seyranlar, azmak, kudurmak filan yoktu.

◊ Tezatlığa bak, siz de yıllarca yılbaşı programlarında ve özel günlerde Huysuz olarak milleti ‘kudurttunuz’. Babanız o zamanı görmedi mi?
- Babam gitmişti o zaman.

◊ Görse ne derdi?
- Karadenizlidir. Herhalde vururdu beni! (Gülüyor) Ama Beylerbeyi’nde Kültür Cemiyeti’nde gece tertip ediyorduk, oraya geldi. Arkadan birisi “Bakalım becerebilecek mi?” demiş. O da duymuş, “Benim oğlum her şeyi becerir” diye yanıt vermiş. Oraya önce sunucu, sonra meddah olarak çıkıyordum. Fasıl da okuyordum. Huysuz oluyordum bir de. Yani gece tamamen benim ağırlığımdaydı. Hoşuna gitmişti. 

◊ Sağlığınız nasıl?
- Valla gözlerimde sarı nokta diye bir hastalık var ama kurusu. Yaşı varmış bir de bunun. Yaşını iğneyle tedavi ediyorlar, kurusunu ilaçla. Benimki kuru Allah’tan. Yani bu yaşta bir şeyler çıkacak elbet. Yine de şükür Allah’a. Kimseye ihtiyacım yok. Her işimi kendim görebiliyorum. 

◊ Hiçbir sağlık probleminiz yok bundan başka değil mi?
- Yok, hayır. Hiçbir problemim yok. Ona şükrediyorum. Ama birinin programında duydum, Alâeddin Yavaşça hastaymış, hastanedeymiş. Belkıs Özener de hastanedeymiş. Yaşlanmışlar. Ben hastaneye düşmeden pat diye gitmek istiyorum. 

◊ Allah uzun ömürler versin...
- Ay istemiyorum. Daha uzunu ne! Hiçbir şeyden zevk almadıktan sonra uzun yaşamak...

◊ Hiçbir şeyden zevk almıyor musunuz?
- Bak kaşınma hemen... Ne yapayım bulamıyorum kimseyi. 

◊ Yaş almanın zorlukları neler?
- Çok kötüymüş be. Gençken bir yataktan kalkması vardır insanın. O gün ne yapacak, nereye gidecek... Benimki öyle değil. Ben kalkıyorum, biliyorum ki aşağıda yemeğim hazırlanmış. Gidiyorum, kahvaltımı ediyorum. Gazetelerimi alıyorum. Gazetemi okuyorum bir müddet. Bir de elişim var. Mutlaka bir şey yaparım, boş durmam. Şimdi bir tane masa örtüsü yapıyorum dikiş odamda. Saat 2’den sonra falan da televizyonu açarım. Ondan evvel açmam.

◊ Bizim programı izlemiyorsunuz yani...
- Yok 13.00’ten sonra bakıyorum ama çoğu aptal aptal programlar... Sualler tatsız. Birisi gelecek benim karşıma, ciğerini sökeceğim suallerle. Öyle istiyorum ben. Siz “Anan nasıl, baban nasıl?” diye sualler soruyorsunuz.

◊ Pek çok televizyoncu ve yapımcı hâlâ peşinizde koşuyor. Ne diyorsunuz?
- Valla bu çok iftihar ettiğim bir şey. Dünyanın hiçbir yerinde 86 yaşındaki bir adama “Gel ne olur çalışalım” teklifi yapılmaz. Benim yaptığım işi yapan yok. Yapmak isteyenler ağzına gözüne bulaştırdı. Beceremedi.

◊ Kim onlar mesela?
- İsim vermeyeyim.

◊ Verin canım ne olacak...
- Ne lüzum var! Sen bayılırsın isim yazmaya...

ARTIK O ESKİ CANLILIĞI VEREMİYORUM

◊ Peki muadiliniz var mı şu an?
- Çıkmadı. Yapmak isteyenler oldu, fakat beceremediler. Bu başka türlü bir şey. Bu Allah’ın verdiği bir şey. İşte iki kadehimi içerim, sahneye çıkarım. Üçüncüyü içmem. İçersem azarım çünkü. İyice artık dağıtırım. Soyunurum belki de. 

◊ Eyvah eyvah...
- O yüzden o iki kadehi makyajım yapılırken içerim. Çıkarım. O bana bir kuvvet veriyor. Esprim çoğalıyor. Üretken insan oluyorum. Her bölümde ayrı şey yapıyorum. “Huysuz Şimdi Hostes” diye bir programımız vardı. Bir manken çocuk vardı. Neler ettim ona, neler!

◊ Peki neden teklifleri kabul etmiyorsunuz? Parayı mı beğenmiyorsunuz?
- Paraya kadar gelmiyor iş. Sadece şunu düşünüyorum; kendimi seyrediyorum internette. Anam ne fıngır fıngır bir karıymışım. Bir saniye durmuyorum. Bir gün sahneye çıkacaktım. Siyah bir elbise giymiştim. Fatih Aksoy “Böyle siyah elbiseyle olur mu?” dedi. “Başka elbise yok” dedim. “Ben sana gösteririm” dedim içinden de. Çıktım sahneye, o eteği öyle bir kullandım ki... Hatta en sonunda havaya kaldırdım eteği, orkestra seyretti! Ama ne şekle soktum o eteği! İçeri girdim, “Bir eteğin bu kadar şekilli olarak kullanıldığını hayatımda ilk defa görüyorum” dedi. “O zaman bir sanatçı sahneye çıkarken yanında başka elbisesi yoksa, böyle sahneye çıkılır mı diye moralini bozma. Sen yapımcısın, sana da yapımcı diyorlar” dedim. 

◊ Maşallah dil pabuç kadar!
- Yok. Yerinde kullanman lazım. Ama yok başka elbise. Bunu getirmişim. Bana bir model de vermemişler. Her şeyi, elbisemi hazırlıyorum. Gidiyorum terziye, prova yapıyorum. 

◊ Peki teklifleri neden kabul etmiyorsunuz?
- O azgınlığı artık yapamıyorum. O canlılığı veremiyorum. 

◊ O gücünüzü mü kaybettiniz?
- O gücümü kaybettim. Normal olarak 86 yaşında bir insanın takati ile...

◊ Kanal D’deki son programınızda sahnede fenalaşıp yere düşmüştünüz... 
- O gazeteler yazsın diyeydi.

◊ Öyle mi?
- Evet. Ama o kadar güzel düştüm ki, Bülent bile düştü. Düşerken “Aaaaaa” diye düştü. Öyle düşülür mü? Ben kendimi pat diye yere attım.

◊ Yani kandırdınız bizi!
- Evet. Nasıl olsa kandırdığım için rahatlıkla söyleyebiliyorum artık.

◊ Yılbaşı gecesi Kanal D’nin özel programındasınız. Nasıl ikna ettiler sizi?
- Onlara “Çocuklar, bu iş saatler sürer, ben yapamam” dedim. Bir de tanımadığım isimler olacak programda. “O tanımadığım insanlara espri üretemem. Ben içlerinden iki-üç kişiyi seçeyim. İlk başta çıkayım, kantomu yapayım, stand-up yapayım, bir de o seçtiğim üç arkadaşı sunayım” dedim. “Tamam” dediler.

◊ Kimleri sunacaksınız?
- Muazzez Abacı, Mustafa Ceceli ve Gülben Ergen.

◊ Yeni kostüm mü diktirdiniz, yoksa eski Huysuz kostümleri oluyor mu hâlâ?
- Oluyor.

◊ Hadi canım! Kilo almışsınızdır...
- Valla oluyor. Hatta reklam çektim, reklamlarda da giydim. 

◊ Reklamlardan iyi para kazandınız mı?
- Evet. Hele ilk reklamımdan... “1.5 istiyorum” dedim. Kadın yerinden fırladı ve benim için “Kabul etti” dedi. Bunlar 3 mü bekliyorlardı ne bekliyorlardı anlamadım. 

◊ Siz hep ucuza gidiyorsunuz!
- Sürümden kazanıyorum.

◊ Son olarak tuvalet kağıdı reklamında oynadınız.
- Evet. Onda da tuhaf bir şey oldu. Adamlar geldi, “İki ürün için çekim yapacağız. Önce bir ürünü, üç-dört ay sonra ikinci ürünü çekeceğiz” dediler. “Peki” dedim, ikisine bir fiyat verdim. “Peki” dediler, birinciyi çektik, paramın yarısını aldım. Diğer yarısını ikinciyi çekince alacaktım. İkinci için konuşma yapmaya geldiler, adamlar kendi kendilerine ikinci alacağıma zam yaptı! Dünyanın hiçbir yerinde görülmemiştir böyle şey.

◊ Demek karşılığını almış ki, size hakkınızı vermiş.
- Ben bir şey talep etmedim. Adam vicdanen böyle bir şey yapmak istedi demek ki...