Hep beraber online olarak sanal ortamda cirit atıyoruz. Gülben Ergen çocuklarını twitterda büyüttü. Şimdi de Işın Karaca 'nın Mia'sı büyüyor. Romalı Perihan, twitterda facebookta bir yaş daha alıyor. Gökben, felsefeye dalmış, Eda Taşpınar hepimizi kıskandıran fit vücudunu sergiliyor.

Katıldığımız etkinlikleri artık bu mecralardan bildiriyoruz. Ben, Nilgün Belgün, Doğa Rutkay ve hatırlayamadığım hepimiz.

?Big brother? gibi izlemedeyiz. Depremi, seli, her türlü felaketi ordan haber alıyoruz. Ölüm haberlerini de. Bir keresinde bir sayın bakanımız Müslüm Gürses için başsağlığı dileyince resmi ağızdan söylendi diye ben bile yaygara yapmıştım.

Twitter yeni oyuncağımız olduğu için mi bize çok sahici geliyor bilemedim doğrusu;) Bu sıralar bir de vine çıktı. Çektiğimiz videoları yüklüyoruz. İyi kullanıldığı taktirde resmen montajlı bir film oluyor. Sevdim valla;) Facebook ve twitter yüzünden telefonumun başından ayrılamaz oldum. Artık en ufak bir boşlukta bile telefonuma bakmazsam kendimi eksik hissediyorum. Tuvalete, banyoya her yere götürür oldum. Ailem ve dostlarım zaman zaman şikayet ediyorlar. Ne ağız tadıyla konser izleyebiliyorum ne de sohbetli bir yemek yiyebiliyorum, bulunduğum ortamı ve anı belgeleyip paylaşmakla meşgulüm çünkü.

Resmen bağımlı oldum bu alete. Her an bildirim gelsin istiyorum. Siz de benim gibi değil misiniz yoksa??

Geçenlerde Mehmet Ali Açılmış vefat etti. Kendisiyle. Q jazz barda çalışmıştım. Güleryüzlü, hoşsohbet biriydi. Ölümünü Özgür Aras'ın twitiyle öğrendim. Mehmet Ali eğlence dünyasının ilginç karakterlerinden biriydi. Vizyonu vardı. Bodrumda bir yer açma hazırlığındaymış. Ama her proje son nefesle bitiveriyor. Çok üzüldüm.

Sanal alemde herkeslerle başsağlığı dileştik. Ertesi günü camiide dualarla defnettik.

Ne kadar kolay gibi gözüküyor.

Hayat twit akışı gibi akıp gidiyor.

[email protected]