Geleneksel dini bayramlarımızdan biri olan Ramazan Bayramı, genelde Şeker Bayramı olarak da bilinir ya da bizler çocukluğumuzda böyle öğrendik, böyle kutladık.
Çocuklar bayramı şeker tadında kutlar çünkü… Çocuklar için ‘bayram’ kelimesi öylesine özeldir ki!
Bu özel tanımlar içerisinde çeşit çeşit şekerlerin, çikolataların, tatlıların şüphesiz yeri büyüktür.
Biz büyükler de onların bu neşeli coşkularına katılır, onlarla birlikte bayramı kutlarız.
Geleneksel bayram kutlamaları
Ne kadar güzeldir o geleneksel bayram kutlamaları! Şöyle bir durup düşününce, acaba çocukluğumuzun bayramları daha mı güzeldi, cümlesi geçer hepimizin aklından…
Bu soruya ‘evet’ ya da ‘hayır’ diye cevap vermek, pek de ilgi çekici değil, kanımca…
O güzellikleri yaşatmak, geleneksel olan değerleri sürdürmek yine bizlerin elinde çünkü.
Yine de çocukluğumuzda kalan anıları da korumak ve yeni nesle anlatmak ya da öğretmek de çok önemli…
Örneğin benim ilk aklıma gelen ‘bayram gazetesidir.’ Bir zamanlar, hayatımızdaki her şey Online olmadan yıllar yıllar önce, bayramlarda ‘bayram gazeteleri’ yayınlanırdı. Bu da böyle küçük, güzel bir anı.
Bayram namazının ardından çalmaya başlayan kapı zilleri, tertemiz ve en güzel kıyafetleri ile el öpmeye gelen komşu çocukları, kapı komşumuzla ayaküstü ama en tatlı bayram kutlaması, aile büyüğü ziyaretleri, annelerimizin misafir ağırlama telaşesi, çoğu evde birkaç önce hazırlanıp pişirilen nefis mi nefis baklavalar…
Şöyle bir düşününce, bayramın ‘bayram tatiline’ dönüşmeden önce nasıl kutlandığını hatırlamak bile güzel!
Bayramın en tatlı anı, çocukların gülüşlerindeki mutluluk olsa gerek.
Aslında bir çocuk için bayram demek, şeker ve çikolata demektir. Tabii ceplerini, çantalarını hatta poşetlerini dolduran çikolata, şeker, tatlı, gofret ve diğerlerinin de bu gülüşlerde payı büyük.
Tabii o eski bayram şekerlerinin tadını bulmak zor artık… En çok da bayram ziyaretlerinde gelen çikolata paketlerinin başında bekler, en fazla çikolatayı yemek için fırsat kollardık! Çocukluk işte!
Ve olmazsa olmaz bayram harçlıkları! Bayram gelenekleri içerisinde el öpmek ve bayram harçlığı almak çok yoğun olmasa da sürüyor.
Hatırlıyorum annem, komşu çocuklarına bayram harçlığı vermek için bir gün öncesinden babama tembihler, bir çanta dolusu 2,5 lira isterdi.
2,5 lira! Demir 2,5 liralar, bayramın üç günü kapıyı çalan her çocuğu şekerle birlikte verilir, bu küçük harçlık mahalle çocukları arasında duyulur, bizim evin kapı zili üç gün boyunca susmazdı. Ne güzel bayramlardı onlar!
Çocukları sevindirmek güzeldir ama en güzeli paylaşmaktır. Az ya da çok, bayramlarda gönülleri mutlu etmektir güzel olan.
Büyüklerimizi hatırlamak, aramızda olmayanları ziyaret edip dualar okumak, dargınları barıştırmak, çocukları sevindirmek…
Aslında o eski, geleneksel bayramlara ve bayram kutlamalarına ne kadar da çok ihtiyacımız var.
Şeker tadında bayramlarımızın olmasını dilerim.