İlk kez "25. Genç Günler" kapsamında sahnelenen oyun, 21-25 Ekim tarihleri arasında, Fatih Reşat Nuri Sahnesi'nde seyredilebilir.
Hizmetçiler, Claire ile Solange adlı iki kız kardeşin, hanımlarını öldürme planlarını, o evde yokken kurdukları düşsel dünyanın içinde oynadıkları oyunlarla gerçekleştirmeye çalışmalarını anlatıyor. Oyunda, sahnede kimlikler arası rol değişiklikleri kendini göstermektedir. Efendi-köle, hanımefendi-hizmetçi, ezen-ezilen ilişkilerinin yaşattığı sömürü kavramı oyunda üst sınıfın kullandığı bir araçken, alt sınıfın elinde kendilerine döndürdüğü bir silaha dönüşür. Kiminin daha üstün, kiminin ezilen olduğu oyunda, sınıf çatışması, kimlikler arasında yer değiştiren bir olgu olarak, ilginç, deneysel bir çalışma içerisinde yer alır.
Jean Genet'nin yazdığı Hizmetçiler, ortak reji çalışması olarak hazırlandı. Oyunun dramaturgluğunu Sinem Özlek, müziğini Utku Akıncı, sahne uygulamasını Sabahat Çolakoğlu, ışık tasarımını Murat İşçi yaptı. Oyunda Selin Türkmen, Berna Adıgüzel, Özge O'Neill Sarımola rol alıyor.
Yazan: Jean Genet (1910-1986)
Fransız yazar Jean Genet, 19 Aralık'ta Paris'te dünyaya geldi. Gayrimeşru bir ilişki sonucu doğan Genet, 7 aylıkken annesi tarafından yetimhaneye bırakıldı. Bir aile tarafından evlat edinilen Genet, 10 yaşına kadar okula devam ettikten sonra çırak olarak çalışmaya başladı. Daha çocukken hırsızlığa başlayan Genet, bu suçtan yakalanarak ıslahevine kondu. 1929'da ıslahevinden kaçıp orduya katıldı. Kısa bir süre sonra oradan da kaçtı ve Avrupa'nın çeşitli ülkelerinde hırsızlık, fuhuş, kaçakçılık olaylarına karışarak yaşadı. Pek çok kez hapis cezasına çarptırılan Genet, aldığı ömür boyu hapis cezasından, kitapları sayesinde tanıştığı André Gide, Jean Cocteau ve Jean Paul Sartre'ın cumhurbaşkanına verdikleri dilekçe yardımıyla kurtuldu. Her anlamda gayrimeşru bir yaşam süren Jean Genet, 1968 Mayıs'ında öğrencilerin, ırkçılığa karşı Kara Panterler'in ve İsrail'e karşı da Filistinlilerin yanında yer aldı. 15 Nisan 1986'da Paris'te bir otel odasında ölü bulundu.
Eserlerinden Bazıları
Çiçeklerin Meryem Anası (1944), Gülün Mucizesi (1946), Cenaze Töreni (1947), Denizci (1947), Büyük Gözaltı (1947), Hizmetçiler (1947), Hırsızın Günlüğü (1948), Balkon (1956), Zenciler (1958), Paravanlar (1961)
"Hizmetçiler" Üzerine
Sinem Özlek
Çok katmanlı yapısıyla farklı okumalara olanak yaratan "Hizmetçiler", hanımefendiyi yok etme oyunu oynarken bile hanımefendi olup onu var ederek diyalektik karşısında çaresiz kalmayı ya da iktidar eline geçtiğinde iktidardakinden daha da acımasız olabilmenin hikâyesini anlatmaz yalnızca. Birilerini önce "öteki"leştirip, sonra kendine benzemediği için yargılamanın fütursuzluğunu da göz önüne serer. Jean Genet'nin "Hizmetçiler"i, bavul bavul eskilerini eve gelen gündelikçiye tüm "yardımsever"liğiyle bağışlayan; kravatımız, şık takılarımızla masum ya da ahlaklı olma hakkımız doğuştan cebimizde güvenle yaşayan; sırf ahlaksız addedilmemek için, her şeyi gizli kapaklı oynanan bir oyuna çeviren; üstümüzde güç kullananlara benzeyerek elde ettiğimiz gücümüzü kendimiz gibi olan üstünde kullanmaktan başka bir şey yapmayan ve hepsinden önemlisi "suçlu" olmaya cesaret edemediğinden kurtulmayı beceremeyen bizlerin hikâyesidir bir bakıma.
O bildik "hanımefendilerine özenen hizmetçiler" fotoğrafı Genet'nin merceğinden sahneye yansıdığında, suç ve masumiyet, iyi ve kötü, ahlaklı ve ahlak dışı ile ilgili refleksle kullandığımız tüm değer yargılarımızı alaşağı eden bir belgeye dönüşür. Ve pek çok kez sahneye çıkmış "Hizmetçiler", "iktidar"ın; kanunlar, ahlak kuralları, inançlar ve toplumsal teamüllerin de yardımıyla ve artık kaba güce ihtiyaç duymayan "iyi niyetli" şiddetiyle; gönüllü kalabalıkları sessiz sedasız şekillendirdiği tanıdık zamanlarda çok daha fazla şey anlatır aslında.