Yönetmen Ferzan Özpetek'in ilk romanı 'Rosso İstanbul' (İstanbul Kırmızısı),kitapseverlerle buluştu ve piyasaya çıktı.

Can yayınları etiketiyle okurla buluşan "İstanbul Kırmızısı"nın kapağında ise Özpetek'in annesine ait bir fotoğraf kullanıldı.

30 yılı aşkın süreden bu yana İtalya'da yaşamını sürdüren ve doğduğu kent İstanbul'da geçen bir roman kaleme alan Özpetek, 3-4 günlüğüne Türkiye'ye annesini ziyarete giden ancak 1 ay kalan bir yönetmenin hikâyesini anlatıyor.

Usta yönetmenin ilk kitap deneyimi olan romanın hem iç hem de dış piyasada bir hayli ilgi göreceği söyleniyor.

İŞTE O KİTAPTAN ÇARPICI BİR BÖLÜM...

"Hava sıcak. Uçakta yerime oturuyor, kemerimi bağ­lıyorum. Neden bu kadar sıcak ki? Uçağın içi serin olma­lı. Belki de bu kımıltısız ve ağır havayı dışarıdan getiren benim.

Roma?da sıcak bir akşam yaşanıyordu ama İstanbul?un, beni serin bir esintiyle karşılayacağını biliyorum. Eski evimiz orada bekliyor. İçinde büyüdüğüm, onseki­zime gelmeden terk ettiğim, ev denince ilk aklıma gelen o beyaz ve eski evimiz.

Çocukluk evleri terk edilir mi? Asla. Artık var olmasalar, greyderlerle, buldozerlerle yı­kılsalar bile içimizde var olmayı sürdürürler. Aynen be­ nim evim gibi. Gözlerimi kapatıyorum. Yorgunum. İstanbul?a dönmek için bunun gibi uçaklara kim bilir kaç kere bindim.

Oysa bir zamanlar ufkum, içinde iki ıhla­mur ağacı bulunan bahçeyle sınırlıydı; İstanbul?un baha­rıyla çiçeğe duran bu ıhlamurların kokusu denizden ge­len esintiyle karışır ve insanın başını döndürürdü.

Göz­lerimi yumunca hâlâ duyabiliyorum o kokuyu. Kalamış, o eski mahallem! Zamanda geri gidebilmek için bu ismi söylemem yetiyor. Bahçelerinde oynadığımız evlere; odamın penceresinden hâlâ denizin mavisinin görülebil­diği güne kadar dönebiliyorum. İnsanın deniz manzaralı bir odası olması güzeldir; hele suyu uzaktan ışıl ışıl par­lıyorsa"