Geçen ay Madonna'nın Avrupa turnesinin Paris ayağına gittim. Bir dünya starını izlemek, sahnesini, danslarını görmek çok işime geldi ve böylelikle sevgilimle de Paris de tatil yapma imkanı buldum.

Saat 21.30 daki konser için saat 15.00 de kuyruğa girdik. İlk etkilendiğim yer o kuyruk oldu. Dil, din, ırk, cinsiyet ayırmadan herkes bir arada ne kavga var ne gürültü. Saatlerce sevdikleri biri uğruna kuyrukta bekliyorlar. Nasıl olur dedim. Yanımdakiler bir baktım biri Yunanistan dan, biri İtalya dan gelmiş. Oradaki enerji inanılmazdı. Hiç biri kötü bir amaç için gelmemiş. Hepsi eğlenme amaçlı.

Ben ayakta onca saat duracağım? İmkansız? Ama o enerji sayesinde kendime şaşarak bekledim.

Koca stadın kapıları açıldı. Büyük profesyonellikle ezilmeden içeri girdik.

O sahne? Gözlerime inanamadım. Müthişti, görkemini anlatamam. Aydınlıkta gördüğüm tek şey sahne spotları ve onların çoğunluğu oldu. Dev ekran ve hazırlıkların devam edişi oldu. Herkes çok sakin ve dikkatli çalışıyordu. Benim sahne önünden sayabildiğim 210 adet spot vardı :)

Hava kararmaya başladı ve Madonna öncesi sahne showları başladı. Dj öyle bir hazırladı ki 70 bin satan biletle yer yerinden oynadı?

Ben Madonna fanı değilim ama yaptıklarını, söylemlerini en önemlisi o disiplinli çalışma sistemini hep takip ediyorum.

Konser öncesi diğer ülkelerdeki konserlerini, forumlardan vs okuyup izlemiştim.

Sahne zamanı Madonna ya geldi. Dev ekran arasından göründü Madonna? O ses, o çığlık?

Mükemmel bir görsel şölen.

Ama benim sitelerden izlediğim ve diğer şehirlerde gördüğüm konserden bir farkı yoktu. Aynı show, aynı cümleler.. İş rutine bağlamış. Şarkı sırası bile aynı. Normali de budur belki ama hani insan bir ayrıcalık bir farklılık bekliyor. Concept bu ve bunu bozduğun zaman çok şey değişmesi lazım olabilir ama düşününce garip geldi.

Konsere 2 gün üst üste giden arkadaşlarım aynı showu izledi?

Bunu üzerine düşündüm bir Sezen Aksu 'yu? Seyircisi ile olan diyalogunu, espirilerini, her konsere göre olan şarkı seçimini.

Madonna'nın seyircisi ile olan diyalogundan sonra vayyy Sezen Aksuma dedim.

Bir dünya starı olmalıymış Sezen Aksum dedim.

Kıymetini anladım bir kez daha Sezen Aksumun?

Yıllarca hiç sevmedim ben Sezen Aksu'yu.. Hiç de izlemedim sahne de takii iki yaz öncesine kadar. Şarkılarını bilir, şarkılarına eşlik eder dans da ederdim ama öyle bir Sezen Aksu sevgim hiç olmamıştı.

Dedim ya iki yaz önce İstanbul Harbiye Açıkhava Tiyatrosunda bir konserine gittim arkadaşımla en önde oturuyoruz. Ne olacak diye bekliyorum. Derken çıktı Sezen Aksu sahne ye. O küçük kadın bir devleşti sahne de?

Şarkılara olan eşlik, onun şarkı sonraki söylemleri. Dinleyicisi ile olan o diyalogu? Bir baktım kilitlenmişim üzerime bir şey serpilmiş ve büyülenmişim.

Sonra anladım insanların Sezen Aksu da bulduklarını, onun söylemlerinin neden böyle herkes üzerinde etkili olduğunu.

Ortak dili konuşuyor? O konuşurken de , söylerken de kendi ifade edemediğimiz sevinci, acıyı, siniri ne varsa o bir çırpıda söylüyor elçi oluyor bize. Mesajımız varsa o ulaştırıyor birilerine?

İşte hal böyle olunca dünya starı Madonna 'nın dinleyicisi ile iletişimi bana tuhaf geliyor.

Zevk ve renkler hiç tartışılmaz? Bunlar sadece benim kendi düşüncem.