Hayatı olduğu gibi değil olması gerektiği gibi yaşamak gerek.

Hayata bakış açılarımdan biri de budur benim.

Böyle yaşadığım için de bugüne kadar hiç pişman olmadım.

Mesleğimde de böyleydim ben. Haber kaynaklarıma ne çok yakın ne de çok uzak oldum.

Herkes bilirdi ki, ben bir haber yapıyorsam doğru olduğuna inandığım için yapıyorumdur. Yanıldığım oldu mu?

Elbette oldu ama o kadar az ki… Üstüne üstlük yanıldığımı anladığımda da muhatabından özür dilemekten hiç çekinmemişimdir.

Hatamı düzeltmek için de her yolu denemişimdir.

Kırdığım kişiler olmuştur şüphesiz ama çevremdeki pek çok kişinin de sevgisini kazandığımı hissediyorum.

Biliyorum demedim özellikle hissediyorum dedim. Çünkü 12 yıl oldu aktif gazeteciliği bırakalı ama medya dünyasında hala sevenim ve sayanım var, çok şükür.

Mesleğinizi doğru ve dürüst bir şekilde yaptığınızı, mesleğinizden biraz uzaklaştıktan sonra daha iyi anlıyor insan.

Bulunduğunuz meslek grubunda hala bir saygınlığınız oluyorsa demek ki, işinizi iyi yapmışsınızdır.

Çevrenizdeki insanlar size hala sevildiğinizi hissettiriyorsa ve sözünüz hala kıymetliyse mesleğinizi hakkıyla yapmışsınız demektir.

Bu duyguları, girdiğim pek çok ortamda yaşıyorum.

* * *

Bilenler bilir, bir süredir sektörün en iyi organizatörü ve iletişimcilerinden Banu Noyan’la birlikte çalışıyoruz.

Yaptığı işin ya da organizasyonun en iyi olması için oldukça titiz bir şekilde çalışan sevgili Banu, işindeki bu titizliği nedeniyle çalışılması biraz zor bir kadındır. İşinizi en iyi şekilde yaparsanız ancak onunla kolaylıkla anlaşabilirsiniz.

Gazetecilik yaptığım dönemde yaptığı organizasyonları hep takdir etmişimdir. Eskiden TV’de öyle bant yayınlarıyla yarışmalar ya da organizasyonlar olmazdı.

Güzellik yarışmaları olsun veya müzik yarışmaları olsun hep canlı yayınlanırdı. Banu da onları hatasız bir şekilde organize ederdi.

Ben de işimi iyi yapıyormuşum ki, yıllar sonra yollarımız bir kez daha kesişti.

Bence çok da iyi oldu.

Çünkü birlikte daha yapacak çok işimiz olacak.

* * *

Mesleğimiz gereği Banu da ben de gezmeyi severiz. Hatta gezmek zorundayız. Bazen bir gecede birkaç organizasyona gittiğimiz bile olur.

Geçtiğimiz günlerde yaptığımız bir toplantı sırasında, “Çelik’in 35. yıl konseri var, beraber gidelim mi?” diye sorunca hemen kabul ettim.

Çünkü Çelik’i hem müziği hem de kişiliğiyle çok severim. İzel-Çelik-Ercan üçlüsündeyken de severdim, sonraki müzisyenlik yıllarında da sevmeye devam ettim.

Müziğinden de kişiliğinden de taviz vermedi hiç.

Bu düşüncelerimi doğrularcasına konser, Çelik’in konuşmasıyla başladı. 1994 yılında bir röportaj sırasında söylediği sözler yansıdı barkovizyona.

O görüntülerde; Bugüne kadar Atatürk’ün kurduğu Türkiye Cumhuriyeti’nde Atatürk’ün ilkeleri doğrultusunda yaşadığını ve mesleğimi icra ettiğini söyleyen Çelik, bundan sonra da aynı ilkeler doğrultusunda yaşayacağına ve mesleğini yapacağına söz veriyordu.

Çelik’in bu sözlerinin ardından Turkcell Vadi’yi dolduran binlerce seyirciden büyük bir alkış tufanı koptu.

Nasıl kopmasın ki, orada bulunan herkes Çelik’in sözünü tuttuğunu biliyor ve inanıyordu.

* * *

Soğuk bir gece olmasına rağmen Çelik’in şarkıları, içimizi ısıttı.

Konservatuvardan arkadaşı Rubato Grubu ve sonrasında Halil Sezai’yi de sahnesinde ağırlayan Çelik’in şarkılarının çoğuna eşlik ettik.

Çektiğimiz görüntüleri de sosyal medya hesaplarımızdan paylaşıp evimizin yolunu tuttuk.

Sabah telefonumu elime aldığımda ilk gördüğüm sevgili Çelik’in mesajı oldu.

“Senin orada olduğunu bilmiyordum eski dostum” demiş ve bir sevgi işareti koymuştu.

Herhalde o gece Çelik konserinden binlerce hatta on binlerce paylaşım yapılmıştır. Hemen hemen herkes de Çelik’i etiketlemiştir.

O kadar gönderinin arasından benim paylaşımımı görmesine ve cevap yazmasına inanın hem şaşırdım hem de çok mutlu oldum.

Ben de sana sevgilerimi yolluyorum eskimeyen dostum!

Böylelikle bir kez daha anlaşılmıştır ki;

Sevgi, saygı ve nezaket böyle bir şey!