İşte Pulat'ın konu ile ilgili köşe yazısı;

Ben köşe yazmazken, ara vermişken yani "hay Allah bak şimdi keşke yazıyor olsaydım" dediğim bir sürü şey oldu memlekette.

Şiddetle yazmak istediğim konular geldi geçti gündemden.

Zaten bir konuyu şiddetle yazmak istemediysem hiç yazmıyorum.

Çünkü o zaman gerçek bir yazı olmuyor.

Kısaca, gerçeklik önemli benim için.

Bir de "ben bu konuyu nasıl yazardım" diye patlatılan kafalar var tabi.

Neyse herhangi bir köşeye yazmamış olabilirim ama kafama yazdım.

Kafamın içinde köşe kapmaca oynadım da diyebiliriz buna kısaca.

Mesela ben yazmazken, Kemal Kılıçdaroğlu CHP Genel Başkanı oldu.

Sevinmedim mi?

Sevindim.

En azından Deniz Baykal'ın, ben evlenip çoluk çocuğa karıştığımda bile devam edeceğini sandığım genel başkanlık devri kapandı.

Kapandı di mi?

Hala bazen inanamıyorum da.

Mesela ülkede referandum rüzgarları esti.

Evet- Hayır oyununun en kötü versiyonunun baş oyuncuları olup, milletçe ikiye bölünüverdik.

Referandumdan "evet" oyu çıktı.

Şaşırdım mı?

"Hayır!"

Mesela Sezen Aksu "evet" oyu vereceğini açıklayarak bir kısım halkın tepkisini çekti.

Lakin "küçük pankreas" şarkısıyla yeniden kalplerimizde taht kurmakta gecikmedi!

Fazıl Say ve "arabesk yavşaklığı" teoremi hepimizi "fazlasıyla" meşgul etti.

Ah fazıl! Ah fazıl! Tutkulusun kavga ederken de, tıpkı piyano çalarken olduğun gibi.

Zaten hep merak ederim, acaba sanatçılar üretim anında oldukları kadar tutkulu mudurlar özel hayatlarında da diye.

Peki ya aşkta?

Yani, Fazıl Say, piyano çaldığı gibi sevişiyor olabilir mi bu durumda

O kadar aşkla?

Hiç Fazıl Say konserine gittiniz mi?

Röportajın devamını okumak için TIKLAYINIZ